به گزارش روزپلاس، افتخار فدراسیون و خانواده بزرگ والیبال پس از درخشش تیم ملی در رویدادهای بین‌المللی و صعود موشکی در رنکینگ جهانی، این بود که سایر کشورها با احترام از والیبال ایران نام می‌بردند. این اعتبار، مدیون و حاصل هزاران ساعت کار و صدها هفته زحمت عوامل مختلف مجموعه والیبال در پست‌های مختلف بوده است.
روزهایی که تیم ملی می‌باخت و همه افرادی که نزدیک والیبال بودند، سرخورده می‌شدند، هرگز از یادها نمی‌رود. شکست‌هایی که بهروز عطایی را مجبور به استعفا و مائوریسیو موتا پائز را اخراج کرد. ملی‌پوشان نیز جز عذرخواهی و اظهار شرمندگی، چیزی برای گفتن نداشتند.
این سرخوردگی‌ها در حالی به وجود می‌آمد که تیم ملی با تمام قدرت در زمین حاضرمی‌شد ولی می‌باخت. حالا شرایطی را تصور کنید که طرف ایرانی اصلا در زمین حاضر نشود! این کاری است که گفته می‌شود دو نماینده ایران در مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان (برزیل) انجام دهند.
از قرار معلوم، هزینه سنگین سفر به برزیل و عدم همکاری باشگاه‌های دیگر در قرض دادن بازیکن کمکی به تیم‌های شهداب یزد و فولاد سیرجان، باعث شده تا مسئولان این تیم‌ها با وجود ثبت نام اولیه، قید شرکت در مسابقات را بزنند که برای وجهه والیبال ایران، اصلا خوب نیست.
رحمان محمدی‌راد، سرمربی تیم شهداب در این مورد می‌گوید: ما در گروهی هستیم که باید با ایتاس ترنتینو ایتالیا و سادا کروزیرو برزیل بازی کنیم. ما باید برای اعتبار والیبال ایران به یکدیگر کمک کنیم.
محمدی‌راد در عین حال می‌گوید: هدف تیم شهداب یزد استفاده از جوان‌هایی است که در سال‌های گذشته پرورش داده است.
کاملا مشخص است که اهداف تیم شهداب با شرایطی که در آن قرار دارد، منطبق و همسو نیست. نمی‌توان همزمان از جوان‌های باشگاه یزدی استفاده کرد و در عین حال با غول‌های برزیلی و ایتالیایی سرشاخ شد. در این شرایط، تلاش برای قهرمانی لیگ و آسیا هم بی‌مورد است.
در هر حال، انصراف از حضور در مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان، طبق قوانین FIVB ممکن است تا 50 هزار فرانک سوئیس جریمه و دو سال محرومیت از حضور در مسابقات بین‌المللی به دنبال داشته باشد که به هیچ وجه زیبنده نام والیبال ایران نیست.
انتظار می‌رفت مسئولان تیمی مثل شهداب یزد که مسابقات باشگاه‌های آسیا را به شکلی تحسین برانگیز برگزار کردند، پیش بینی چنین مسئله ساده‌ای را که برای آن سر و دست می‌شکستند، کرده باشند.
باید منتظر شد و دید مدیران شهداب و فولاد در نهایت قید آبروی والیبال ایران را می‌زنند یا ترجیح می‌دهند یا زیر بار مالی چنین سفری می‌روند و تیمشان را به برزیل می‌فرستند.
source