اول| زمان زیادی از انتصاب استاندار جدید خراسان‌رضوی نگذشته است، اما در همین مدت کوتاه خبر‌های خوبی از خیابان بهار به گوش می‌رسد. شخص اول سیاست استانمان از زمان حضورش در استانداری، سیگنال‌های خوبی به جامعه ورزش داده و باعث امیدواری ورزش‌دوستان شده است. کار‌هایی مثل برگزاری جلسه هم‌فکری با جمعی از نخبگان ورزش و اظهاراتی از این دست که «صنایع استان باید در ورزش نقش‌آفرینی کنند» بخشی از این اشارات امیدوارکننده است که همه را دل‌گرم و خشنود کرده که چشم و گوش حسودان کور و کر، انگار قرار است سرانجام ورزش به‌گِل‌نشسته خراسان بزرگ تکانی بخورد.

دوم| هر کنش اجتماعی بر دو محور استوار است؛ یکی خواست مردم و دیگری اراده مسئولان. امر ورزش به‌عنوان یک مقوله مهم نشاط‌آور از یک سو و درآمدزا و کارآفرین از سوی دیگر همیشه در تاریخ ورزش استانمان درگیر پیوستگی این دو محور بوده است. هرجا که این دو کنار و همراه هم بوده‌اند، ورزش رشد کرده و هرگاه مثل سال‌های اخیر به دلایل مختلف از هم فاصله گرفته‌اند، ضربه خورده است. در این سال‌ها خواست مردم همیشه غالب بوده است و مطالبه عمومی برای گسترش و بهبود امر ورزش وجود داشته، اما متأسفانه اراده‌ای در مسئولان نبوده است. با آمدن غلامحسین مظفری به استانداری، حالا به نظر می‌رسد این اراده در حال شکل‌گیری است و عملی‌شدنش می‌تواند نویددهنده روز‌های بسیار خوبی برای ورزش استانی باشد که از همه لحاظ ظرفیت رشد و توسعه سریع را دارد.

سوم| استاندار جدید ورزش‌دوست و پای‌کار نشان داده و دل خیلی‌ها را شاد کرده است، اما تا اتفاقی نیفتاده باشد، نمی‌توان خوش‌بین بود. تاریخ ورزش خراسان پر از حرف‌ها و وعده‌های زیبای مسئولان است که در همان حد حرف باقی مانده و هیچ‌گاه عملی نشده است. بازگشت خراسان به صحنه اول ورزش قهرمانی کشور، تکان‌دادن ورزش بی‌رمق و کم‌جان همگانی و توسعه و تکمیل زیرساخت‌ها به‌خصوص در شهرستان‌ها می‌تواند سرفصل کار‌های مهم استاندار جدیدمان باشد که حرکت به سمت انجام آن‌ها هم برای دوست‌داران ورزش خوش‌حال‌کننده است. این را هم نباید از قلم انداخت که اراده استاندار نیاز به همراهی و همدلی واقعی اهالی دلسوز و کارآمد ورزش دارد تا این عزمی که اکنون شکل گرفته است، کم‌رنگ و بی‌انگیزه نشود و تا حصول نتیجه ایده‌آل پیش برود.