مطالعه‌ای جدید از دانشگاه استنفورد، تصور رایج درباره فرسایش گسترده زمین در اثر تغییرات آب‌وهوایی شدید حدود ۳۴ میلیون سال پیش را به چالش کشیده است. این تحقیق که در مجله Earth-Science Reviews منتشر شده است، نشان می‌دهد برخلاف مدل‌های رایج، شواهدی از رسوبات گسترده در حاشیه قاره‌ها پس از این تغییر آب‌وهوایی عظیم یافت نشده است.

به گزارش دپارتمان اخبار علمی رسانه فناوری تکنا، حدود ۳۴ میلیون سال پیش، زمین شاهد یکی از شدیدترین تغییرات آب‌وهوایی خود پس از انقراض دایناسورها بود. خنک شدن جهانی و کاهش سطح دریاها، بر اساس مدل‌های رایج، باید منجر به فرسایش گسترده قاره‌ها و رسوب حجم عظیمی از مواد در کف دریا می‌شد. اما بررسی جدید صدها مطالعه زمین‌شناسی این فرضیه را زیر سوال می‌برد.

استفان گراهام، استاد دانشگاه استنفورد، می‌گوید: “این کشف پرسش مهمی را مطرح می‌کند: تمام این رسوبات کجا رفته‌اند؟ پاسخ به این سوال، درک ما را از نحوه عملکرد سیستم‌های زمین‌شناسی و تأثیر تغییرات آب‌وهوایی بر آن‌ها بهبود می‌بخشد.”

این مطالعه شکاف بزرگی در دانش ما از فرآیندهای رسوب‌گذاری و فرسایش ایجاد می‌کند و نشان می‌دهد که تغییرات آب‌وهوایی بزرگ‌تر از آنچه تصور می‌شد بر سیستم‌های زمین تأثیر می‌گذارند. زک برتون، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: “برای اولین بار، ما نگاهی جامع به واکنش سیستم زمین به این تغییر آب‌وهوایی عظیم انداخته‌ایم. در دوره ائوسن، زمین بسیار گرم‌تر از امروز بود. اما در مرز بین دوره‌های ائوسن و الیگوسن، سیاره ما به سرعت خنک شد و یخچال‌های قطبی گسترش یافتند.

محققان با بررسی دقیق ، متوجه شدند که در دوره خنک شدن، برخلاف دوره گرم‌تر قبلی، شواهدی از رسوبات فراوان در کف دریا وجود ندارد. این مطالعه نشان می‌دهد که تغییرات آب‌وهوایی شدید می‌تواند اثرات پیچیده و گسترده‌ای بر سیستم زمین داشته باشد. با درک بهتر این اثرات در گذشته، می‌توانیم به پیش‌بینی بهتر تغییرات آینده و مقابله با آن‌ها کمک کنیم.