درحالی که خودروها عمدتا در کلاس‌های مشخصی مثل هاچ‌بک، سدان و شاسی‌بلند ساخته می‌شوند، برخی مدل‌ها هستند که در هیچ‌یک از این کلاس‌ها قرار نمی‌گیرند. خودروها در کلاس‌های مختلفی مثل هاچ‌بک، سدان، شاسی‌بلند، کوپه و… ساخته می‌شوند که هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند؛ اما گاهی برخی خودروسازان ویژگی‌های دو یا چند کلاس را در یک خودرو ترکیب کرده و محصولی را راهی بازار می‌کنند که به‌طور دقیق نمی‌توان آن را در یک کلاس واحد قرار داد. درواقع، این‌ها خودروهای بی‌سگمنت یا بی‌کلاس هستند! در ادامه قصد داریم با تعدادی از مشهورترین نمونه‌های این خودروها آشنا شویم.
اوپل سیگنام
سیگنام یکی از گیج‌کننده‌ترین محصولات اوپل بود. این خودرو که بر اساس وکترا ساخته شده بود، عناصری از یک استیشن، یک هاچ‌بک و یک MVP را ترکیب کرده بود؛ اما در هیچ‌یک از این کلاس‌ها قرار نمی‌گرفت. البته اوپل می‌گفت سیگنام کلاس جدیدی برای خودش ایجاد کرده؛ اما این هم کمکی به بهبود شرایط محصول عجیب برند آلمانی جنرال‌موتورز نکرد. هرچند سیگنام خودرویی جادار و کاربردی بود، اما هرگز مورد توجه قرار نگرفت و جنرال‌موتورز در سال ۲۰۰۸ پس از یک نسل، بدون معرفی جایگزین مستقیم به‌تولید آن پایان داد.
شورولت SSR
SSR را می‌توان عجیب‌ترین خودرو تاریخ شورولت دانست. این ماشین ترکیبی از یک پیکاپ، یک رودستر و یک کوپه بود که چنین ترکیبی را جهان خودرو هیچ‌گاه به‌خود ندیده بود. SSR هم با الهام از وانت‌های ادونس دیزاین شورولت که بین سال‌های ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۵ تولید می‌شدند، طراحی شده و محصول تب طراحی‌های رترو بود که در اوایل دهه ۲۰۰۰ شکل گرفت. SSR ابتدا با یک پیشرانه ۵.۳ لیتری V8 ارائه می‌شد که پس از دو سال با موتور ۶ لیتری کوروت C6 جایگزین شد که ۳۹۰ اسب‌بخار قدرت داشت. این خودرو عجیب نه در پرفورمنس خط مستقیم و نه در هندلینگ خوب نبود و به‌همین دلیل تنها سه سال تولید شد و فقط ۲۰ هزار دستگاه فروخت.
شورولت HHR
از دیگر خودروهای عجیبی که شورولت در دهه ۲۰۰۰ با طراحی رترو و الهام از گذشته تولید کرد، HHR بود. این خودرو را می‌توان ترکیبی از استیشن و مینی‌ون دانست. طراحی HHR هم مثل SSR از گذشته و سابربن ۱۹۴۷ الهام گرفته بود. بااین حال، برخلاف SSR، این استیشن عجیب شورولت خودرویی دیفرانسیل جلو بود که صرفا با پیشرانه‌های 4 سیلندر ارائه می‌شد. HHR در بازار نسبت به برادر پیکاپ رودستر خود عملکرد بسیار بهتری داشت؛ به‌گونه‌ای که در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ فروش آن از ۱۰۰ هزار دستگاه فراتر رفت و تا پایان تولید در سال ۲۰۱۱ بیش از نیم میلیون دستگاه فروخت.
رنو آوانتیم
آوانتیم که توسط شرکت فرانسوی ماترا توسعه پیدا کرد و ساخته شد، یکی از عجیب‌ترین خودروهایی بود که رنو در تاریخ خود تولید کرد. آوانتیم هرچند خودرویی دودر بود، اما درواقع بر اساس مینی‌ون اسپیس ساخته شده بود و درحالی‌که رنو آن را به‌عنوان یک خودرو لوکس چهارنفره در نظر گرفته بود، بیشتر مثل یک ۲+۲ به‌نظر می‌رسید! طراحی کابین این خودرو به‌اندازه کیفیت ساختش ضعیف بود و وزن زیاد آن سبب کاهش پرفورمنس و افزایش مصرف سوخت می‌شد. به‌همین دلیل، آوانتیم در بازار شکست بدی خورد و پس از دو سال تولید و ساخت تنها ۸ هزار و 557 دستگاه کنار گذاشته شد.
هوندا آکورد کراستور
زمانی که موج محبوبیت کراس‌اوورها تازه در حال شکل‌گیری بود، هوندا تصمیم گرفت به‌پرفروش‌ترین سدان خود یعنی آکورد، حال و هوایی کراس‌اوورمانند ببخشد. بدین منظور، در سال ۲۰۰۹ خودرویی به‌نام آکورد کراستور بر اساس نسل هشتم سدان آکورد معرفی شد. این خودرو که ترکیبی از هاچ‌بک، استیشن و کراس‌اوور بود، قصد داشت نقش جایگزین آکورد استیشن را در بازار بازی کند. بااین حال، این خودرو اصلا فروش خوبی نداشت و درحالی که آکورد در آمریکا سالانه بیش از ۳۰۰ هزار دستگاه می‌فروخت، بیشترین فروشی که کراستور تجربه کرد تنها ۲۹ هزار دستگاه بود و به‌همین دلیل در سال ۲۰۱۵ هوندا بدون معرفی نسل جدید به تولید آن پایان داد.
پژو ۱۰۰۷
پژو در ۱۰۰۷ ایده هوشمندانه‌ای را به‌کار گرفته بود. این خودرو ترکیبی از یک هاچ‌بک کوچک با مینی‌ون بود. ۱۰۰۷ روی پلت‌فرم پژو ۲۰۶ ساخته شده و ابعادی مشابه این هاچ‌بک محبوب داشت؛ اما به‌درهای کشویی برقی مجهز شده بود که در محیط‌های شهری و فضاهای تنگ می‌توانستند بسیار کاربردی باشند. با این حال، ۱۰۰۷ خودرویی سنگین و بسیار گران‌تر از ۲۰۶ بود و به‌همین دلیل، فروش پایینی داشت. از این رو، در سال ۲۰۰۹ پس از پنج سال تولید پژو این هاچ‌بک عجیب اما هوشمندانه را کنار گذاشت.
ب‌ام‌و سری ۶ گرن توریسمو
ب‌ام‌و در نسل F10 سری ۵، نسخه‌ای عجیب به‌نام گرند توریسمو را معرفی کرد. این خودرویی به شکل فست‌بک پنج‌در بود؛ اما نه در کلاس سدان جای می‌گرفت و نه کراس‌اوورها آن را گردن می‌گرفتند!
بااین‌حال، ب‌ام‌و که روی این ایده پافشاری می‌کرد، در سال ۲۰۱۷ سری ۶ گرند توریسمو را به‌عنوان جانشین سری ۵ گرند توریسمو معرفی کرد. این خودرو همچنان سبک و سیاق سلف خود را داشت؛ اما حالا بیشتر به یک سدان کوپه نزدیک شده بود. بااین وجود، سری ۶ گرند توریسمو هم فروش خوبی نداشت و ب‌ام‌و امسال به‌تولید آن پایان داد تا سرانجام از این ایده دست بکشد.
سیتروئن C5 X
سیتروئن C5 در ابتدا یک سدان میان‌سایز بود که در دو نسل تولید شد؛ اما نسل سوم که در سال ۲۰۲۲ با چند سال وقفه و با نام C5 X به بازار آمد، هیچ شباهتی به دو نسل قبلی نداشت. C5 X حالا به‌خودرویی تبدیل شده که باید آن را ترکیبی از کراس‌اوور، استیشن و سدان دانست.
چندی بعد، پژو هم مدل جدیدی به‌نام ۴۰۸ را معرفی کرد که دقیقا سبکی مشابه C5 X دارد. حال باید منتظر ماند و دید فرانسوی‌ها در کلاسی که هوندا آکورد کراستور ابداع کرد و شکست خورد موفق خواهند شد یا نه.