یکی از نمونه‌های بارز این موضوع، اعتراف یحیی گل‌محمدی، سرمربی اسبق پرسپولیس است که به توصیه یک جادوگر و سرپرست تیم عمل کرده و در نتیجه تیمش موفق به کسب پیروزی شده است. این نوع اعترافات نه تنها نشان‌دهنده وجود خرافات در فوتبال ایران است، بلکه به نوعی به فرهنگ عمومی و باور‌های اجتماعی بازمی‌گردد.

ایران دارای تاریخچه‌ای غنی از باور‌های خرافی و جادوگری است. این باور‌ها در بسیاری از جنبه‌های زندگی روزمره مردم وجود دارد و به راحتی به دنیای ورزش منتقل می‌شود.

از دیگر سوی فوتبال یک ورزش بسیار رقابتی است و فشار روانی بر روی بازیکنان و مربیان بسیار بالاست. برخی افراد به دنبال راه‌هایی برای کاهش این فشار هستند و ممکن است به خرافات و جادوگری روی آورند تا احساس کنند کنترل بیشتری بر روی نتایج دارند.

همچنین فوتبال به ذات خود یک ورزش غیرقابل پیش‌بینی است. گاهی اوقات تیم‌ها با وجود عملکرد خوب باز هم نتیجه نمی‌گیرند. این عدم پیش‌بینی‌پذیری می‌تواند باعث شود که مربیان و بازیکنان به دنبال دلایل غیرمنطقی برای شکست‌ها یا پیروزی‌ها باشند.

در این بلبشو البته که رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی نیز نقش مهمی در ترویج خرافات دارند. گزارش‌ها و تحلیل‌هایی که بر اساس باور‌های خرافی شکل می‌گیرند، می‌توانند تأثیر زیادی بر روی ذهنیت بازیکنان و مربیان داشته باشند.

به این نکته هم باید تاکید کرد که در برخی موارد، عدم آگاهی کافی از علم ورزش و روش‌های علمی برای موفقیت می‌تواند افراد را به سمت جادوگری و خرافات سوق دهد.

در نهایت، باید اشاره کرد که اگرچه فوتبال ایران با چالش‌های زیادی رو‌به‌رو است، اما این خرافات و جادوگری‌ها می‌توانند مانع پیشرفت واقعی این ورزش شوند. برای رسیدن به موفقیت‌های پایدار، نیاز به توجه بیشتر به علم و دانش ورزشی و کاهش وابستگی به باور‌های غیرعلمی وجود دارد.