روند پیری پوست صورت با تغییرات ساختاری سطحی و زیر سطحی در چندین لایه بافت صورت، از جمله پوست، چربی، عضله و استخوان آغاز می‌شود. تعداد لایه‌های بافت فیشیال از درون به هم وابسته اند و در ظاهر کلی فیشیال موثر می‌باشند. با بالا رفتن سن پوست دچار تغییراتی می‌شود، تغییراتی که در یک مرحله به سمت زیبایی و در مرحله‌ای دیگر به سمت نازیبایی می‌رود.

پوست کی و در چه بازه سنی شروع به پیر شدن می کند؟
پوست صورت افراد معمولاً در دهه بیست زندگی بسیار درخشان و در اوج سلامت است اما به تدریج همزمان با افزایش سن میزان کلاژن سازی سلول های پوستی کاهش پیدامی کند و پوست آنها دچار پیری و افتادگی و چین و چروک صورت می شود.

در هر 10 سال پوست صورت با تغییری جدی مواجه و دچار مشکلاتی می شود. در دهه دوم زندگی، کلا‍ژن سازی سلول های پوستی به میزان زیاد وجود دارد که باعث انعطاف پذیری بالای پوست صورت می شود اما درست با شروع دهه سوم زندگی، پوست دچار ناهمواری شده و مویرگ های خونی پاره در صورت ایجاد می شود و پوست وارد مرحله ی تغییراتی به سوی پیری می شود ، همچنین لکه های ناشی از نور خورشید، چین و چروک های ریز، ایجاد خطوط بین ابرو ها و ایجاد خطوط پا کلاغی در اطراف چشم به وجود می آیند به همین دلیل متخصصان پوست بعد از آغاز دهه سوم زندگی به افراد مراقبت های ویژه ی پوستی را ارائه می دهند تا روند پیری را کندتر کنند.

بالا رفتن سن، فاکتور های ‍ژنتیکی، قرار گرفتن در معرض نور خورشید، لکه های پوستی ناشی از مشکلات کبدی، لکه های ناشی از بارداری ، تغییرات هورمونی، از دست رفتن حجم اولیه صورت و مواردی مانند خشم، عصبانیت، استرس، ناراحتی، گریه، خندیدن بیش از حد، اخم کردن به هنگام صحبت کردن همگی می تواند باعث آسیب دیدن چهره و ایجاد چین و چروک و پیر شدن پوست بعد از سی سالگی شود. 

مراحل پیری پوست؛ عواملی که سبب پیری پوست می‌شوند
با افزایش سن، پوست دچار تغییراتی می‌شود که این تغییرات عبارتند از
نازک‌تر شدن
خشک‌تر شدن
خاصیت الاستین ه کمتر
احتمال چروک شدن و افتادگی
کاهش کلاژن
عوامل پیر شدن پوست

کاهش و از دست دادن کلاژن
از دست دادن کلاژن عامل اصلی روند پیری پوست است. با پیر شدن پوست، لایه میانی (درم) به دلیل از دست دادن کلاژن نازک می‌شود. این امر توانایی پوست در حفظ خاصیت ارتجاعی (الاستین) و رطوبت (اسید هیالورونیک) را کاهش می‌دهد. با از دست دادن الاستین و اسید هیالورونیک، تغییرات زیر برای پوست رخ خواهد داد:

خشک‌تر شدن
لطافت کمتر
الاستینه کمتر
نازک‌تر شدن

چربی
هنگامی که جوان هستید، چربی موجود در پوست به طور مساوی توزیع می‌شود، اما با افزایش سن، حجم این چربی کاهش میابد (آتروفی چربی) و در نیمه پایینی صورت مجددا پخش می‌شود و در نتیجه:

بعضی قسمت‌ها از جمله پیشانی و گونه‌ها چربی از دست می‌دهند.

بعضی قسمت‌ها از جمله فک چربی جذب می‌کنند (بروز غبغب)

گردی صورت از بین می‌رود و به مرور افتاده می‌شود.

علاوه بر این، ممکن است که چین‌های صورت عمیق‌تر شوند، زیرا مقدار چربی اطراف کاهش یافته و به اصطلاح جابه جا می‌شود.

تغییرات هورمونی
در دهه سوم زندگی، تغییرات هورمونی در بدن زنان ایجاد می‌شود که به شدت در آسیب دیدن سلول‌های پوستی موثر اس و سبب پیر شدن پوست می‌شود.

استخوان

با افزایش سن، صورت حالت کشیده‌تر و لاغر تری به خود می‌گیرد. پیری اسکلت جمجمه و تحلیل رفتن استخوان صورت به دلیل افزایش سن منجر به حجم بیومتریک آن می‌شود و بدون حمایت ساختاری از استخوان، تغییرات محسوسی در سایر لایه‌های بافت نرم و پوششی پوست وجود دارد. برخی از علائم پیری صورت عبارتند از:

ظاهر استخوانی صورت به همراه خطوط چین و چروک
ایجاد خطوطی بر روی پیشانی
خطوط ریز و چین‌های میان بینی
شل شدن پوست و گود شدن گونه‌ها
ایجاد خط خنده و نازک شدن لب‌ها
برنامه ریزی و طرح انجام کار فیشیال

با افزایش سن؛ تعادل، تناسب و تقارن صورت تغییر می‌کند. به عنوان مثال:

با تشکیل غبغب، نیمه پایینی صورت پهن می‌شود.
با تغییر شکل استخوان در فک زیرین و فوقانی، نیمه پایینی صورت کوتاه می‌شود
در جوانی؛ فاصله وسط لب‌ها تا چانه را به دو قسمت یک سوم بالایی و دو سوم پایینی تقسیم می‌کنند که با افزایش سن این میزان به یک قسمت تبدیل می‌شود
هر یک از بخش‌های صورت با توجه به سن تغییرات مختلفی می‌کند که مختص هر فرد است. هدف این است:

تقارن در دو طرف صورت
رنگ و بافت همگن پوست
قسمت‌های آناتومیکی صورت باید ظریف و هماهنگ باشد.

گزینه‌های مفید به عنوان راهکار
درمان‌های جوان سازی صورت را می‌توان به سه دسته تقسیم بندی کرد:

گزینه بازسازی
تکنیک‌های بازسازی برای اصلاح سطح پوست استفاده می‌شود و اثرات افزایش سن از جمله خطوط ریز، رنگدانه‌های نامنظم و لکه‌ها را اصلاح می‌کند. این تکنیک‌ها عبارتند از:

لایه برداری شیمیایی
میکرودرم ابریژن
لیزر بازسازی
گزینه و روش‌های تزریقی
در بخش‌های قبلی بهداشت و سلامت نمناک کامل توضیح دادیم که مواد تزریقی شامل طیف وسیعی از مواد می‌باشد که باید توسط پزشک متخصص تجویز شوند. کاربرد اصلی آن‌ها برای درمان خطوط ریز، چین و چروک و همچنین گودی‌ها است. متداول‌ترین این مواد عبارتند از:

نوروتوکسین‌ها

از سم بوتولینوم برای تضعیف عضلات و به حداقل رساندن خطوط استفاده می‌شود و مستقیما به عضله تزریق خواهد شد. در این نوع تزریق تنها خطوط ناشی از انقباضات عضلانی تحت تاثیر سم بوتولینوم قرار می‌گیرند. شایع‌ترین قسمت برای تزریق، در یک سوم بالایی صورت، خط اخم، خطوط پا کلاغی و پیشانی می‌باشد.

پرکننده‌های سنتی
این‌ها مواد نرم، مایعات یا ژل‌هایی هستند که می‌توانند به منظور تزریق در پوست و بهبود خطوط ریز چین وچروک، لب‌های گوشتالو، پرکردن گودی گونه‌ها و اصلاح سایر نقایص صورت؛ به داخل پوست تزریق شوند که با پرکردن فضای زیر چروک ها، به عنوان جایگزین چربی از دست رفته عمل می‌کنند. بسته به هدف درمان، می‌توان این مواد را به داخل درم یا لایه زیر سطحی پوست نیز تزریق کرد.

محرک‌های کلاژن
با افزایش سن، جایگزین کردن کلاژن از دست رفته پوست ضروری است. محرک‌های کلاژن به درم یا لایه زیر پوستی تزریق می‌شوند تا کلاژن قسمت‌های از دست رفته را جایگزین کنند. این کلاژن تولید شده یک چارچوب ساختاری برای نگهداری اسید هیالورونیک و الاستین فراهم می‌کند. اسید هیالورونیک، مولکول‌های آب را به سمت درم جذب و رطوبت پوست را بازیابی می‌کند. الاستین نیز خاصیت ارتجاعی ایجاد کرده و به کشش و لیفت پوست کمک خواهد کرد.

توصیه‌هایی برای جوان ماندن پوست
همه افراد باید به تغذیه خود توجه کنند تا مانع از دست رفتن چربی و توده عضلات صورت خود شوند. برترین خوراکی‌ها برای تقویت پوست صورت می‌توان دانه‌های آجیل، انواع توت ها، گوشت قرمز، آووکادو، آلوئه ورا، نان حاوی سبوس، لبنیات و حبوبات هستند.

از محصولات لایه بردار و ترمیم کننده پوست در شب استفاده نمایند تا از پیرشدن صورت جلوگیری نمایند.

برای جلوگیری از صدمه و آسیب پوستی همه افراد باید از دوران نوجوانی از کرم‌های مرطوب کننده و ضدآفتاب استفاده کنند.

تحت نظارت پزشک از انواع دارو‌های حاوی اسید هیالورونیک، آب رسان‌ها و دارو‌های حاوی آنتی اکسیدان برای نرمی و جلوگیری از افتادگی پوست صورت استفاده کنند.

برای حفظ زیبایی چهره و پوست چهره‌ای نسبتاً خنثی داشته باشند و از خشم، عصبانیت، استرس، ناراحتی، گریه، خندیدن بیش از حد، اخم کردن به هنگام صحبت کردن اجتناب کنند.