توسعه دریامحور شهر‌های بندری چین، یکی از استراتژی‌های کلیدی این کشور برای افزایش تجارت بین‌المللی، توسعه اقتصادی منطقه‌ای و تقویت ارتباطات جهانی بوده است. چین با داشتن بنادر بزرگ و استراتژیک مانند شانگهای، گوانگ‌ژو، نینگبو و تیانجین، توانسته از موقعیت جغرافیایی و دریایی خود برای پیشبرد اقتصاد ملی و منطقه‌ای استفاده کند. 

چین با سرمایه‌گذاری گسترده در توسعه زیرساخت‌های بندری و لجستیکی، بنادر خود را به قطب‌های حمل‌ونقل جهانی تبدیل کرده است. بنادر چین از فناوری‌های پیشرفته، سیستم‌های مدیریت کارآمد و تجهیزات مدرن برای بارگیری و تخلیه کالا‌ها استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، بندر شانگ‌های بزرگ‌ترین بندر کانتینری جهان، دارای سیستم‌های خودکار و تکنولوژی‌های مدرن است که بهره‌وری و سرعت عملکرد بندر را بهبود بخشیده‌اند. 

این کشور با ایجاد مناطق آزاد تجاری و اقتصادی در اطراف بنادر خود، تجارت بین‌المللی را تسهیل کرده و فرصت‌های بیشتری برای جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی فراهم کرده است. این مناطق علاوه بر مزایای مالیاتی، مقررات ساده‌تری برای واردات و صادرات دارند که تجارت دریایی را برای شرکت‌های داخلی و بین‌المللی جذاب‌تر کرده است. یکی از نقاط قوت توسعه بندری چین، اتصال مؤثر بنادر به شبکه‌های حمل‌ونقل ریلی، جاده‌ای و هوایی داخلی است. این شبکه‌ها به بنادر اجازه می‌دهند به عنوان مراکز توزیع کالا به تمام نقاط چین و حتی کشور‌های همسایه عمل کنند. این پیوند حمل‌ونقلی باعث شده تا کالا‌ها به سرعت و با هزینه کمتری به بازار‌های داخلی و خارجی منتقل شوند. 

جمهوری خلق چین نه تنها بر توسعه بنادر به عنوان مراکز حمل‌ونقل متمرکز بوده است، بلکه به توسعه صنایع پشتیبان مانند ساخت کشتی، تعمیرات دریایی، صنایع پتروشیمی و پالایشگاهی در نزدیکی بنادر نیز توجه داشته است. این صنایع در کنار بنادر به رشد اقتصادی مناطق بندری کمک کرده و فرصت‌های شغلی بیشتری ایجاد کرده‌اند. 

همچنین یکی از عوامل کلیدی توسعه دریامحور شهر‌های بندری چین، اجرای ابتکار «پهنه و راه» (Belt and Road Initiative) بوده است. این ابتکار به توسعه شبکه‌های حمل‌ونقل دریایی و تقویت ارتباطات تجاری بین‌المللی کمک کرده و نقش چین را به عنوان یک بازیگر کلیدی در تجارت جهانی دریایی تقویت کرده است. چین با همکاری و سرمایه‌گذاری در بنادر خارجی به خصوص در آسیا، آفریقا و اروپا، نقش جهانی خود را در مدیریت بنادر و ترمینال‌های دریایی تقویت کرده است. این همکاری‌ها به تقویت شبکه‌های تجاری چین و همچنین افزایش توانمندی‌های دریایی این کشور کمک می‌کند؛ و در نهایت بنادر هوشمند، یکی از تجربیات موفق چین در توسعه بندری است. استفاده از سیستم‌های هوشمند مبتنی بر داده و فناوری‌های دیجیتال در مدیریت عملیات بندری، کارایی و سرعت را به طور چشمگیری افزایش داده است. بنادر مانند شانگ‌های و گوانگ‌ژو از سیستم‌های خودکار بارگیری، تخلیه و جابجایی کالا‌ها بهره می‌برند. با توجه به نگرانی‌های جهانی در مورد تغییرات اقلیمی و حفاظت از محیط زیست، چین به توسعه پایدار بنادر نیز توجه داشته است. استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر، کاهش آلاینده‌ها در بنادر و مدیریت پسماند‌های دریایی از جمله اقدامات مهمی است که چین برای حفاظت از محیط زیست انجام داده است. 

در حال حاضر جرثقیل‌های کانتینری خودکار و وسایل نقلیه حمل‌و‌نقل بدون راننده، مشغول تخلیه و حمل کانتینر‌ها در بندر تیانجین شمال چین هستند. این بندر هوشمند که از مجموعه فناوری‌هایی مانند ۵G، هوش مصنوعی، رانندگی خودکار و محاسبات ابری استفاده می‌کند، موجب تحولی اساسی در صنعت بندری چین شده است ترمینال کانتینری هوشمند این بندر با سرمایه‌گذاری حدود ۷۳۱ میلیون‌دلار ساخته شده است و این اقدامات بازده عملیاتی یک جرثقیل دروازه‌ای را بیش از ۴۰ درصد افزایش داده و هزینه‌های نیروی کار را تا ۶۰ درصد کاهش می‌دهد. 

 به گفته چوبین، رئیس گروه بندر تیانجین، بندر‌تیانجین در تلاش است تا به یک بندرسبز، هوشمند و هاب ارتقا یافته تبدیل شود و به این منظور و به منظور کمک به شهر‌های چین برای گسترش تجارت، بندر تیانجین خدمات بین وجهی ریلی- دریایی راه‌اندازی کرده و بیش از ۱۲۰ فروشگاه بازاریابی را در سراسر کشور افتتاح کرده است و مسیر‌های کشتیرانی آن می‌تواند به بیش از ۵۰۰ بندر در بیش از ۱۸۰ کشور و منطقه برسد. طی دهه گذشته، ظرفیت کانتینری بندر‌تیانجین از ۱۳ میلیون واحد معادل ۲۰ فوت (TEU) به ۲۲ میلیون TEU افزایش یافته است و آن را به یکی از ۱۰ بندر شلوغ کانتینری جهان تبدیل کرده است. بندر نینگبو- ژوشان، نیز شلوغ‌ترین بندر جهان از نظر باربری، بر موج هوشمندسازی بنادر سوار شده است. پروژه فاز دوم منطقه بندر میشان، ظرفیت جابجایی کانتینر ترمینال کانتینری میدونگ بندر را به ۱۰ میلیون TEU افزایش داده است. این بندر به عنوان پل ارتباطی بین بازرگانان در استان اصلی خود ژجیانگ و سایر نقاط چین و بازار‌های سراسر جهان عمل می‌کند و تا پایان سال ۲۰۲۳، بیش از ۲۵۰ مسیر کانتینری بین‌المللی از جمله ۱۳۰ مسیر به کشور‌های شریک ابتکار پهنه و راه داشته است. خدمات بین وجهی ریلی- دریایی این بندر ۶۵ شهر را در سراسر کشور پوشش می‌دهد و سه محصول سبز عمده فناوری متمرکز، یعنی خودرو‌های برقی، باتری‌های لیتیومی و محصولات فتوولتائیک (فناوری تبدیل نور به الکتریسیته)، سهم بیشتری را در بین کالا‌های صادراتی از طریق بندر نینگبو- ژوشان به خود اختصاص داده‌اند. 

جمع‌بندی تجربیات چین در توسعه دریامحور شهر‌های بندری، این نکته را روشن می‌کند که این کشور با برنامه‌ای بر پایه ترکیبی از سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، فناوری‌های‌نوین، توسعه صنایع پشتیبان و ایجاد شبکه‌های حمل‌ونقل پیشرفته است. این اقدامات نه تنها چین را به عنوان یک قدرت بزرگ دریایی و تجاری در جهان مطرح کرده، بلکه به تقویت اقتصادی مناطق بندری و افزایش همکاری‌های تجاری بین‌المللی نیز منجر شده است. 

با بررسی تحولات توسعه دریامحور که در سطح جهان در حال پیگیری است، این نکته عیان می‌شود که در شرایط کنونی منطقه غرب آسیا که در آن شاهد سرمایه‌گذاری‌های سنگین رقیبان در پروژه‌های بندری هستیم، جمهوری اسلامی ایران نیز باید با استفاده از تجربیات بین‌المللی برنامه‌ریزی لازم را برای توسعه بنادر هوشمند انجام دهد و تنها در این صورت است که جهان توجه ویژه‌ای به جهت‌گیری جدید ایران برای پیشرفت خواهد داشت و جاذبه‌های لازم برای جذب سرمایه خارجی ایجاد خواهد شد. هم‌راستا کردن مزیت‌های جغرافیایی ایران با فناوری روز و استفاده سواحل کشورمان به منظور تولید ثروت کلید گشایش قفل توسعه ایران خواهد بود. با بهره‌گیری از تجربیات جهانی و تعریف کلان پروژه‌های بین‌المللی در جهت دستیابی به توسعه دریامحور این امکان فراهم خواهد بود که بنادر ایران به عنوان مکمل جغرافیای منحصر به فرد کشورمان نقشی پررنگ در تجارت جهانی ایفا کنند و با توجه به تأکید دولت چهاردهم بر توسعه دریا محور، همکاری و تعامل در این حوزه با کشور چین که از کشور‌های پیشگام در این حوزه است، ضروری به نظر می‌رسد.