به گزارش تابناک، در طی روزهای اخیر و با روی کار آمدن دولت جدید، انتصاباتی توسط پزشکیان، رئیس جمهور انجام شده که واکنش‌های مختلفی را از سوی کاربران به دنبال داشته است. این انتصابات، که برخی از آن‌ها به طور ناگهانی و بدون حدس و گمان‌های قبلی اعلام شدند، باعث شگفتی و حتی انتقاداتی شده‌اند. کاربران و تحلیل‌گران معتقدند که برخی از این تصمیمات بیشتر بر پایه روابط شخصی و همشهری‌گری اتخاذ شده تا مشورت و همفکری گسترده.

یکی از نمونه‌های برجسته، انتصاب عارف به عنوان معاون اول با 72 سال سن بود. این در حالی است که بسیاری از کاربران طیب‌نیا را که به عنوان مشاور پزشکیان در برنامه انتخاباتی حضور داشت، به سمت‌هایی مانند معاون اولی یا وزارت اقتصاد گمانه‌زنی کرده بودند. مصطفی فقیهی، مدیرمسئول پایگاه خبری انتخاب (همسو با دولت پزشکیان)، نیز به انتصاب انتقاد کرد.

این تصمیم با واکنش‌های مختلفی از سوی کاربران همراه شد، زیرا بسیاری از افراد انتظار داشتند که طیب‌نیا به یکی از مناصب کلیدی دولت جدید نه صرفا یک مشاور اقتصادی منصوب شود. هر چند که تعدادی از کاربران عارف را حاصل فشار سیاسی سید محمد خاتمی دانستند.

همچنین، انتصاب معاون اجرایی پزشکیان، قائم پناه، با سن 65 سال، که باید یک نیروی پرانرژی باشد و جایگزین محسن منصوری در دولت سیزدهم و 40 ساله شده است، بدون هیچ‌گونه سابقه دیالوگی بین کاربران و حدس و گمان، نیز باعث تعجب کاربران شد. بسیاری از تحلیل‌گران معتقدند که چنین انتصاباتی نشان از عدم تطابق بین نیازهای اجرایی و تخصصی دولت و انتخاب‌های انجام شده دارد. این مسئله باعث شده تا سوالاتی در مورد معیارهای انتخاب و انتصاب در این دولت مطرح شود و بحث‌های گسترده‌ای در فضای عمومی و رسانه‌ها به وجود آید.

در روز ۱۴ مردادماه نیز، انتصاب معاون پارلمانی دولت، شهرام دبیری، برای یک پزشک بدون سابقه اجرایی غیر از تبریز، نقدهای شدیدی را به همراه داشت. کاربران از این‌که فردی بدون تجارب سیاسی و پارلمانی و با اخبار غیر مستند از بازداشت وی در گذشته، صرفاً به دلیل همشهری بودن با رئیس‌جمهور منصوب شده، انتقاد کردند. این انتصاب نیز یکی از مواردی بود که باعث شد تا بحث‌های زیادی در مورد معیارهای انتخاب افراد برای مناصب دولتی به وجود آید و کاربران سوالاتی را در مورد شفافیت و منطق در فرایند انتصابات مطرح کنند.

انتقادات نسبت به این انتصابات نه تنها از سوی احزاب و گروه‌های مخالف دولت بلکه از سوی هم‌حزبی‌ها و همفکران پزشکیان نیز مطرح شده است. این مسئله نشان می‌دهد که نگرانی‌ها درباره این انتصابات فراگیر و چندجانبه بوده و محدود به جناح‌های سیاسی خاصی نمی‌شود.

تحلیل این انتصابات نشان می‌دهد که انتصاب افرادی با سنین بالا و بدون تجربه‌های اجرایی مرتبط، به ویژه در پست‌های حساس و کلیدی، سوالاتی را در مورد معیارهای انتخاب و انتصاب در این دولت مطرح کرده است. این موضوع می‌تواند چالش‌های بیشتری را برای دولت جدید به همراه داشته باشد، زیرا انتظارات عمومی و نیاز به شفافیت در فرآیندهای تصمیم‌گیری بیش از پیش احساس می‌شود.

در مجموع، این انتصابات با توجه به عدم تطابق برخی از آن‌ها با انتظارات و گمانه‌زنی‌های قبلی، باعث شده‌اند تا بحث‌ها و انتقادات زیادی در فضای عمومی و رسانه‌ها به وجود آید. این واکنش‌ها نشان می‌دهد که شفافیت و منطق در فرایند انتصابات، برای ایجاد اعتماد عمومی و کارآمدی دولت، ضروری است. اگرچه ممکن است برخی از این انتصابات با مشورت و همفکری انجام شده باشند، اما نبود شفافیت کافی و عدم ارائه توضیحات قانع‌کننده در مورد معیارهای انتخاب افراد، باعث شده تا بسیاری از کاربران و تحلیل‌گران به این باور برسند که روابط شخصی و دوستی نقش مهم‌تری در این انتصابات ایفا کرده‌اند.

به نظر می‌رسد که دولت جدید برای حفظ اعتماد عمومی و افزایش کارآمدی باید توجه بیشتری به شفافیت و معیارهای انتخاب افراد برای مناصب دولتی داشته باشد. ایجاد فرایندهای شفاف و منطقی در انتصابات می‌تواند به افزایش اعتماد عمومی و بهبود عملکرد دولت کمک کند. این مسئله به ویژه در مورد مناصب حساس و کلیدی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند، زیرا انتخاب افراد مناسب و کارآمد می‌تواند تاثیر مستقیمی بر کارکرد دولت و رضایت عمومی داشته باشد.