علت عدم تحمل ورزش

نارسایی قلبی در سمت چپ یکی از دلایل اصلی عدم تحمل ورزش است. با این حال، هر شرایط پزشکی که مانع از رساندن خون غنی از اکسیژن به عضلات در حال کار در طول فعالیت بدنی شود (مانند بیماری‌های میتوکندیرال یا اختلالات متابولیک) می‌تواند باعث‌عدم تحمل ورزش شود.

به عنوان مثال، شرایط تنفسی مانند بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)، آسم، آمفیزم و سایر بیماری‌های مزمن ریوی که توانایی فرد برای تنفس عمیق را کاهش می‌دهند، به میزان قابل توجهی میزان اکسیژن موجود برای سوخت انقباضات ماهیچه‌ای را کاهش می‌دهند.

افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن (ME/CFS) مستعد عدم تحمل ورزش هستند. به این وضعیت، بیماری‌ عدم تحمل فشار سیستمیک (SEID) نیز گفته می‌شود. همانطور که از نام آن پیداست، خستگی مزمن و «عدم تحمل فشار»، انجام فعالیت‌های شدید را برای افراد مبتلا به ME/CFS یا SEID بسیار چالش برانگیز می‌کند. حتی سطوح خفیف فعالیت نیز می‌تواند علائم را بدتر کند.

اگرچه محققان کاملاً مطمئن نیستند که چرا ME/CFS و SEID باعث‌ عدم تحمل شدید ورزش می‌شوند، یک مطالعه در کشور نروژ در سال ۲۰۱۹ نشان داد که سندرم خستگی مزمن با تجمع غیرطبیعی لاکتات خون در طول فعالیت بدنی مرتبط است و به طور قابل توجهی تحمل ورزش را کاهش می‌دهد.

ویروس SARS-CoV-2 (COVID-19) همچنین می‌تواند باعث عدم تحمل ورزش شود. یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز در اکتبر ۲۰۲۲ نشان داد که در بین افرادی که علائم کووید طولانی مدت داشتند، ظرفیت ورزش بیش از سه ماه پس از عفونت SARS-CoV-2 به طور قابل توجهی کاهش یافت.

تشخیص

تست ورزش قلبی ریوی (CPET)، که تحت عنوان تست VO2 یا بیشینه اکسیژن مصرفی نیز شناخته می‌شود، یک روش بسیار موثر برای ارزیابی ظرفیت هوازی و اندازه گیری واکنش بدن فرد به فعالیت بدنی با شدت‌های مختلف است.
CPET برای تشخیص‌عدم تحمل ورزش استفاده می‌شود. علاوه بر کمی کردن میزان تحمل ورزش، آزمایش ورزش قلبی ریوی، به صورت غیرتهاجمی می‌تواند مشخص کند که کدام یک از شرایط پزشکی باعث‌عدم تحمل ورزش به تنهایی یا ترکیبی می‌شود.

تست استرس قلبی یک ابزار تشخیصی رایج در مطب پزشک است که در آن از الکتروکاردیوگرام (ECG) برای ارزیابی واکنش قلب به فعالیت بدنی استفاده می‌شود. این تست‌های ورزشی قلبی غیر تهاجمی هستند و نیازی به تزریق ندارند.

تست استرس هسته‌ای پیشرفته‌تر از تست استرس قلبی است. این تست، به ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما اجازه می‌دهد تا با استفاده از فناوری‌های مختلف تصویربرداری (مانند اسکن PET، اسکن SPECT، تصویربرداری پرفیوژن میوکارد) ببیند که در طول ورزش در قلب شما چه اتفاقی می‌افتد. در این روش مقدار کمی از مواد رادیواکتیو را تزریق می‌شود و کارکرد قلب مورد بررسی قرار می‌گیرد.

سایر تست‌های تحمل ورزش (ETT) عبارتند از:

• اکوکاردیوگرام استرس ورزش (تصویربرداری اولتراسوند)
• اکوکاردیوگرام استرس دوبوتامین (DSE)
• تست استرس پرفیوژن میوکارد
• تست تنش آلترنانس امواج تی میکروولت

درمان عدم تحمل ورزش

درمان علت اصلی عدم تحمل ورزش، می‌تواند برای افراد مبتلا به EI شروع فعالیت‌های بدنی بیشتر و بهره مندی از مزایای سلامتی ناشی از ورزش را ایجاد کند. از آنجایی که بسیاری از موارد مختلف می‌توانند باعث‌عدم تحمل ورزش شوند، همکاری با یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای تشخیص دقیق و ارائه یک برنامه درمانی ویژه اهمیت دارد. این ممکن است شامل نظارت بر چکونگی انجام جلسات تمرینی نیز باشد.

خلاصه

عدم تحمل ورزش، کاهش ظرفیت شرکت در فعالیت بدنی است که توسط افراد مبتلا به‌عدم تحمل ورزش تجربه می‌شود و می‌تواند ناشی از انواعی از شرایط پزشکی باشد که مانع از دریافت انرژی مورد نیاز عضلات برای ورزش می‌شود.

مشکلات قلبی شایع‌ترین علت عدم تحمل ورزش است، اما هر شرایط پزشکی که از رسیدن خون غنی از اکسیژن به عضلاتی که فعالیت بدنی را هدایت می‌کنند جلوگیری کند، می‌تواند باعث EI شود. مشکلات ریوی، خستگی مزمن و کووید طولانی مدت همگی می‌توانند باعث‌عدم تحمل ورزش شوند.

خستگی شدید، تنگی نفس و ضربان قلب نامنظم از علائم شایع هستند. بسیاری از تست‌های تحمل ورزش برای تشخیص عدم تحمل ورزش استفاده می‌شوند، اما تست ورزش قلبی ریوی توسط بسیاری به عنوان استاندارد طلایی در نظر گرفته می‌شود.

نتیجه گیری

قبل از اینکه شروع به سرزنش خود کنید یا ناتوانی در انجام ورزش را به دلیل «فقدان اراده» خود بدانید، با یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی در مورد علائم ناتوان کننده‌ای که در طول یا بعد از فعالیت بدنی تجربه می‌کنید صحبت کنید. هنگامی که مشکلی را که ورزش را بسیار غیرقابل تحمل می‌کند درمان کردید، فعالیت بدنی روزانه می‌تواند احساس بهتری برای شما داشته ایجاد کند.

تهیه و ترجمه: elmevarzesh.com