«ویلیام ویستون» ریاضی‌دان انگلیسی بود که پیش‌بینی اشتباهی درباره برخورد دنباله‌داری با زمین در 16 اکتبر 1736 ارائه کرد.

او در دانشگاه کمبریج تحصیل کرده بود و اصول نیوتن را مطالعه می‌کرد. اما یک بیماری بد باعث شد که موقعیت خود به‌عنوان معلم خصوصی در کالج کلر را رها کند.

پس از آن، مانند پدرش که وزیر پروتستان کلیسایی بود، کشیش اسقف نوریچ شد. در این دوره او نظریه جدید زمین را نوشت که در آن ادعا کرد داستان‌های مربوط به آفرینش کتاب مقدس، سیل و غیره را می‌توان به‌صورت علمی و به‌عنوان توصیف رویدادها با مبانی تاریخی توضیح داد. او ادعا کرد که سیل کتاب مقدس و حضرت نوح به‌دلیل برخورد یک دنباله‌دار به زمین ایجاد شده بود.

ویستون یک اثبات ریاضی مفصل همراه با نقل‌قول‌های کتاب مقدس ابداع کرد تا نشان دهد که این دنباله‌دار به مدت 40 روز و 40 شب باعث بارش باران شد و سیاره را غرق در آب کرد تا ناراحتی خدا از جهان شریر را نشان دهد. این ایده‌ها بحث‌برانگیز بود، اما او متحدانی داشت؛ ازجمله فیلسوف سده 17، «جان لاک».

دیدگاه‌های مذهبی غیرمتعارف ویلیام ویستون به‌زودی منجر به سقوط علمی او شد. در سال 1736، او به‌طور علنی اعلام کرد که جهان در 16 اکتبر همان سال به پایان می‌رسد؛ زمانی که دنباله‌دار دیگری از کنار زمین عبور کند و موجب ایجاد آتشی عظیم شود.

این امر شهروندان لندن را به وحشت انداخت. کشیش اسقف اعظم مجبور شد علناً پیشگویی ویستون را محکوم کند تا تشنج را از بین ببرد.

دنباله‌دار آمد و از کنار زمین عبور کرد و جهان با آتش نابود نشد. ویستون تبدیل به مایه خنده شده بود و در سال 1752 پس از یک بیماری کوتاه درگذشت. بسیاری از دنباله‌دارهای دیگر از آن زمان تاکنون بدون هیچ اثر بدی از کنار زمین عبور کرده‌اند.